Đaci u Beogradu, gradu koji ima najveći prosek zarada, u septembru bi trebalo da dobiju besplatne udžbenike, a mlađa deca besplatna mesta u vrtićima. U unutrašnjosti, gde su plate i skoro duplo manje, nema ni najave ovakvih mera.
Stvara li se na taj način još veći socijalni jaz i kupuje li se tako socijalni mir pred izbore. Sagovornice N1 kažu i jedno i drugo, dok sistemske brige o deci zapravo nema.
Sa spiska troškova, pred ovaj 1. septembar, roditelji školske dece u Beogradu precrtaće udžbenike. Knjige će, kako je obećao, i osnovcima i srednjoškolcima kupiti grad. Obećava roditeljima gradonačelnik i besplatne vrtiće od 1. septembra, dok mlađi od 19 godina još od aprila javni prevoz ne moraju da plaćaju.
„Čist populizam i verovatno priprema za moguće beogradske izbore“, smatra Melanija Lojpur iz političke platforme Solidarnost.
„Ispostavilo se da je besplatno školovanje privilegija dece koja žive u Beogradu. A niko da se seti dece severno, istočno, zapadno i južno od Beograda“, kaže Vesna Jerotijević (Čačak) iz Unije sindikata prosvetnih radnika Srbije.
A u kom god smeru od Beograda da se krene, zarade su niže nego u glavnom gradu. Ako se krene ka severu, plate u Baču su, na primer, za oko 60 hiljada manje nego u Beogradu, dok građani Preševa zarađuju upola manje nego Beograđani.
„Ukoliko se takve mere hoće implementirati, onda bi trebalo to raditi na nivou cele Srbije, da se ostatak Srbije, van Beograda ne bi osećali kao građani drugog reda“, naglašava Melanija Lojpur.
Međutim, život građanina drugog reda je život kakav mogu jedino da priušte. Jer, ako se pogleda za ekonomiste realniji parametar, medijalna zarada, ispostavlja se da radimo u proseku za nešto više od 63 hiljade, a u potrošačku korpu, i to minimalnu, nam ode skoro sav novac. I pošto u novčaniku za porodice iz unutrašnjosti ne ostaje novca za udžbenike, roditeljima i školama prostaje da se sami snađu.
„Pa se tako organizuju sajmovi besplatnih udžbenika, razmena svakog septembra, u Čačku je to praksa u pojedinim školama i to je dobra praksa, gde stariji učenici svojim školskim drugovima i drugaricama u mlađim razredima daju udžbenike po nekoj simboličnoj ceni ili vrlo često to bude i besplatno“, kaže Jerotijević.
Dugoročno, besplatni udžbenici ne bi trebalo da budu privilegija đaka pojedinih gradova, već bi država, iz budžeta koji punimo svi, svima trebalo i da ih kupi, poručuju iz Solidarnosti.
„Ali to sve mora biti sistemski i mora biti očišćeno od korupcije“, poručuje Lojpur.
